مقایسه تأثیر کلومیفن و لتروزول در القای تخمک‌گذاری در زنان مبتلا به سندرم پلی‎کیستیک تخمدان

زمینه: از علل شایع ناباروری عدم تخمک‌گذاری است که جهت درمان آن داروهای متفاوت با روش‌های متنوعی تجویز می‌گردد. کلومیفن سیترات (کلومید) و لتروزول از داروهای تحریک کننده تخمک‌گذاری هستند. در این مطالعه اثر کلومید و لتروزول با روش افزایش دوز پلکانی در درمان ناباروری مورد مقایسه قرار گرفته است. مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی 200 بیمار مبتلا به نازایی به‌دلیل عدم تخمک‌گذاری مراجعه کننده به کلینیک ابوالفضل بوشهر طی سال‌های 1389-1386 پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی انتخاب شدند. برای این افراد از روز سوم قاعدگی به‌مدت 5 روز قرص لتروزول یا کلومید به‌صورت 1،2 و 3 قرص بر اساس پروتکل افزایشی تجویز گردید. تخمک‌گذاری و ضخامت اندومتر در روز 14-13 قاعدگی با سونوگرافی و وجود حاملگی با تست خون حاملگی (ßHCG)تأیید شد. یافته‌ها: دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک و باروری در ابتدای مطالعه تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0P>). بین دو گروه تفاوت معنی‎داری از نظر تولید فولیکول (9/0=P)، میزان حاملگی (به‌ترتیب 54/14 درصد و 26/12 درصد در گروه گیرنده کلومید و گیرنده لتروزول، 19/0=P)، سقط و بروز عوارض وجود نداشت (05/0P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که میزان موفقیت کلومید و لتروزول در درمان ناباروری ناشی از عدم تخمک‌گذاری مشابه بوده و هر دو به یک میزان می‌توانند باعث افزایش تخمک‌گذاری و حاملگی گردند. به‌عبارت دیگر این دو دارو در برتری نسبت به هم ندارند و می‎توانند با توجه به تحمل بیمار، هزینه و عوارض دارویی انتخاب شوند.